Tien mannen

Oké, het moet gezegd, dit maken we ook niet elke dag mee. Tien mannen en 1 vrouw op stap. Ik verduidelijk even alvorens ik hier gedachten teweeg breng die er niet moeten zijn :-).
Ik slaap momenteel bij de organisatie Seeds of Hope en daar wonen andere vrijwilligers en komen er ook andere buitenlanders langs. Dus ben ik hier nu met twee Oostenrijkers, 3 Peruanen, 3 Britten, 1 Japanees en nog wat Amerikanen. Isabelle is op vierdaagse. Er vertrekken er heel wat in de loop van deze week, dus fiesta. Mijn eerste echte avondje uit in drie maanden. En daarmee bedoel ik: enen gaan drinken, tooghangen, zeveren en dansje zetten. En dan druppelgewijs, als een totaal uiteengevallen BTC-groep na avondje stappen, huiswaarts keren. Cool.

Een paar avonden geleden was ik op zoek naar een cinema. Nope. Maar er was licht aan het einde van de tunnel. De videotheek van om de hoek geeft je ook de mogelijkheid om de huurdvd in een zaaltje achterop het huis op iets groter scherm te bezichtigen. Ik reserveer dat uiteraard, maar op het moment suprême hebben ze die dvd toch niet uitgeleend zeker. Soit, ik wou gewoon even het Peruaanse cinemasysteem uit de doeken doen. Toch dat van kleinere steden.

Nog iets wat ik toch moet vermelden. het betalingssysteem bij de bakker of zelfs op restaurant. Je vraagt je ticket of je krijgt een tafelnummer op papier geschreven, ben je klaar met eten dan ga je gewoon naar het kassaloketje (te vergelijken met een kermisloket) en je betaalt. Gedaan met wachten op een ober die te druk bezig is met afruimen, opdienen of bestellen. Heel handig (als je het weet).