Wat doet iemand in de laatste week voor zij een avontuur aanvat van een klein half jaar?
Niet veel eigenlijk :-). Vooreerst recupereren van de examens natuurlijk, en dan het sociale leven opnieuw een beetje opkrikken. En dat krijgt dan meteen een extra dimensie. Nu moet je afspraken maken dat je vriendinnen zeker de eerste stapjes zullen filmen van hun zoon zodat je het toch ook een beetje kan meebeleven. Of zo 'hang' je eens een vrijdagavond gezellig in de verzengende hitte met de 3 zussen in het park. Of zo krijg je nog eens een verrassing van je beste vriend. Of je zet de nieuwe (hihi) iPod vol muziek. Schitterend allemaal! Weggaan voor een tijdje zorgt ervoor dat je je ontzettend bewust wordt van de kleine geneugten van het leven. En hoe dankbaar je bent dat je omringd wordt door zoveel mooie mensen.
Tegelijkertijd is het ook klamme handen krijgen bij de gedachte dat je eigenlijk wel toch weer een beetje opnieuw moet beginnen. Bijna een eerste-schooldag-gevoel. Zo dat gemengde gevoel van onzekerheid en nieuwsgierigheid. De informatie van Kenia slaat me om de oren en het zal pas volgende week zijn dat ik ten volle begrijp in welk avontuur ik me hebt gestort. Maar dat is best een apart gevoel, misschien zelfs een tikkeltje verslavend.
Voila, het volgende blogbericht zal vanaf de andere kant van de evenaar zijn!
zaterdag 10 juli 2010
vrijdag 9 juli 2010
The best of Belgium
Begin deze maand krijg ik de boodschap van Christophe om donderdagavond 8 juli vrij te houden. We zouden samen uitgaan. Voor de rest mag ik niets weten. Grrumpgh. Nieuwsgierig als ik ben, probeer ik eerst een beetje te polsen naar die verrassing. Operatie mislukt. Maar ik ben geprikkeld en noteer dus 'date met C.' in mijn agenda.
Christophe zelf heeft zich kunnen inhouden tot de sms van de dag zelf waarin hij mij het uur moest zeggen dat ik bij hem moest zijn. Lol. Ik mocht raden, maar hij zou ongeacht een juiste of foute gok toch de verrassing verklappen. Toevallig had ik deze week iets gezien wat mijn aandacht getrokken had en ik raadde dus juist. ............tromgeroffel..........The Best of Belgium. Dat is muziek met artiesten van eigen bodem, dan de tennismatch tussen Kim Clijsters en Serena Williams (record aantal toeschouwers werd verbroken trouwens), gevolgd door nog een snuifje muziek en feestelijk afgesloten met een spetterend vuurwerk (wat ik altijd geweldig vind) en dat allemaal in het Koning Boudewijnstadion in Brussel. DE MAX! Hij vond het allemaal een beetje symbolisch, zo voor mijn vertrek. Zo'n ongelooflijk leuk initiatief in het kader van vriendschap!
Wat je misschien niet in de kranten kon lezen over dit evenement of wat je nog niet wist:
* De artiesten zongen allemaal liedjes van Ozark Henry. Dat vond ik wel iets minder. Daan kon stadion wel in lichterlaaie gezet hebben met één van zijn eigen nummers, maar enfin.
* Toen de gewezen sportatleten allemaal op 't podium stonden, zorgde Koen Wouters nog voor een extra applausmoment door te zeggen: "ik denk dat we de camera nog es links op het podium moeten hebben, want er zit daar precies een nieuw klein Gevaertje aan te komen".
* Volle flesjes water tegen je kop krijgen, brengt je even uit evenwicht.
* Grof was het algeheel boegeroep toen Leterme met de bloemen voor de tennisspeelsters na de match in beeld kwam. Dat vond ik er wel wat over. Je moet echt wel een olifantenhuid hebben soms, denk ik.
* Dit in tegenstelling tot Jada, dochter van Kim, en het kroonprinselijk paar, die getrakteerd werden op oorverdovend applaus als ze op de schermen tevoorschijn kwamen.
* Al de groene lichtjes, die in de op te blazen lange wapper van BNP Baribas zaten, lagen op het einde overal verspreid op de atletiekbaan rond de grasmat. Special effects, made by the audience. Aliens landden net niet.
* Serena tenniste met 'bloedende voeten' (quote Martina Navratilova)... ik dacht: gosh, morgen verschijnt er in de gazet 'Marriot Brussel opgeschud door moord op kamermeisje'.
* Alle tennisballen die out geslagen werden, werden tussen de sets door in het publiek geschoten met een tennis racket.
* Achter ons zat een groepje jongeren die er een sport van maakten om op een dood moment "Allé Justine' te gillen. Ze noteerden dan ook de minuten en de seconden om zichzelf te herkennen op de dvd achteraf...
* De brokstukken van het vuurwerk kletterden op het dak en zorgden voor een geluid van harde regen op golfplaten.
Christophe zelf heeft zich kunnen inhouden tot de sms van de dag zelf waarin hij mij het uur moest zeggen dat ik bij hem moest zijn. Lol. Ik mocht raden, maar hij zou ongeacht een juiste of foute gok toch de verrassing verklappen. Toevallig had ik deze week iets gezien wat mijn aandacht getrokken had en ik raadde dus juist. ............tromgeroffel..........The Best of Belgium. Dat is muziek met artiesten van eigen bodem, dan de tennismatch tussen Kim Clijsters en Serena Williams (record aantal toeschouwers werd verbroken trouwens), gevolgd door nog een snuifje muziek en feestelijk afgesloten met een spetterend vuurwerk (wat ik altijd geweldig vind) en dat allemaal in het Koning Boudewijnstadion in Brussel. DE MAX! Hij vond het allemaal een beetje symbolisch, zo voor mijn vertrek. Zo'n ongelooflijk leuk initiatief in het kader van vriendschap!
Wat je misschien niet in de kranten kon lezen over dit evenement of wat je nog niet wist:
* De artiesten zongen allemaal liedjes van Ozark Henry. Dat vond ik wel iets minder. Daan kon stadion wel in lichterlaaie gezet hebben met één van zijn eigen nummers, maar enfin.
* Toen de gewezen sportatleten allemaal op 't podium stonden, zorgde Koen Wouters nog voor een extra applausmoment door te zeggen: "ik denk dat we de camera nog es links op het podium moeten hebben, want er zit daar precies een nieuw klein Gevaertje aan te komen".
* Volle flesjes water tegen je kop krijgen, brengt je even uit evenwicht.
* Grof was het algeheel boegeroep toen Leterme met de bloemen voor de tennisspeelsters na de match in beeld kwam. Dat vond ik er wel wat over. Je moet echt wel een olifantenhuid hebben soms, denk ik.
* Dit in tegenstelling tot Jada, dochter van Kim, en het kroonprinselijk paar, die getrakteerd werden op oorverdovend applaus als ze op de schermen tevoorschijn kwamen.
* Al de groene lichtjes, die in de op te blazen lange wapper van BNP Baribas zaten, lagen op het einde overal verspreid op de atletiekbaan rond de grasmat. Special effects, made by the audience. Aliens landden net niet.
* Serena tenniste met 'bloedende voeten' (quote Martina Navratilova)... ik dacht: gosh, morgen verschijnt er in de gazet 'Marriot Brussel opgeschud door moord op kamermeisje'.
* Alle tennisballen die out geslagen werden, werden tussen de sets door in het publiek geschoten met een tennis racket.
* Achter ons zat een groepje jongeren die er een sport van maakten om op een dood moment "Allé Justine' te gillen. Ze noteerden dan ook de minuten en de seconden om zichzelf te herkennen op de dvd achteraf...
* De brokstukken van het vuurwerk kletterden op het dak en zorgden voor een geluid van harde regen op golfplaten.
Abonneren op:
Posts (Atom)