Aparte sermoen op trouw

Ik maakte hier bruidschatgesprekken mee, maar ook een trouw. Wat ik hilarisch vond, was de preek, gericht aan de trouwers. Iets wat je bij ons toch nog niet gauw zal horen. Dit wil ik nog even delen met jullie. Alvorens ik daar verder op inga, een aantal verschillen:

- het koppel zit eerst apart, omringd door de ouders, recht tegenover elkaar. De vrouw heeft op dat moment nog steeds haar sluier voor haar gezicht. Pas bij de ceremonie van de ringen, wordt het meisje door de vader ontsluierd EN gaan ze samen zitten aan de kant van de bruidegom. Het meisje was de kerk binnengebracht onder begeleiding van links de mama en rechts de papa.
- het koppel gaat dansend de kerk uit en komt dansend de receptie binnen
- de receptie is voor iedereen en als je jouw lokatie niet zo goed gekozen hebt, geef je plots de gehele buurt eten
- na de viering vertrekt het koppel op fotoshoot en de rest naar de receptielokatie. Iedereen heeft gegeten wanneer het koppel terugkomt van de fotoshoot. Dan volgen er speeches en daarop volgt het aansnijden van de cake, iets waar iedereen op gewacht had. Na de cake loopt de receptie leeg. Het koppel keert huiswaarts en gaat 's avonds uit naar een club met dichte vrienden en familieleden.

De preek dan.
o Het is niet meer zoals vroeger dat er meer mannen dan vrouwen waren, dus waarom zou je jouw vrouw bedriegen?
o Ontrouw kan eveneens ook aids in jouw huishouden brengen. Willen we dat?
o De ring is een symbool van jouw trouw, draag hem dan ook. Als ik vraag aan de aanwezigen wie getrouwd is en wie daarvan zijn ring draagt, zou ik droef worden. Neem je ring dus niet uit als je gaat clubben.
o Verveling is een grote uitdaging in een huwelijk. Wees creatief.
0 Gebruik jouw gezond verstand: gebruik kleuren in jouw slaapkamer, zeg niet 'ik hou van jou' om het maar gezegd te hebben, vergeet na een tijd de koosnaampjes niet, vraag raad aan elkaar, neem mekaar niet zomaar voor lief.
o Gebruik God als jullie pilaar om op te bouwen.

Dat is nog eens iets anders, niet?

Indrukken deel 2

+ schrijffouten in de reclameborden van winkels in Nbi:

"dealer in mens"

("and children's wear" op de tweede lijn)

+ in de restauranten komen ze soms langs met een bassin, gieter en zeep zodat je jouw handen kan wassen voor je eet (er wordt tamelijk veel met handen gegegeten)

+ de kleine winkeltjes worden elke morgen gedweild, de grote winkels stoffen elke morgen met een team van tien ALLES af

+ er zijn geen diepvriesgroenten te vinden in de supermarkten, al de rest is te vinden (maar werkelijk alles)

+ aan het einde van elke kassa in de supermarkt staat een jongen die jouw inkopen in een zak doet

+ vrijdag de 13e als concept is hier onbestaande

+ langs de kant van de weg kan je rijen bloemen, planten en jonge boompjes zien. Dat is te koop. Het eigenaardige is dat niemand daar dan ook maar iets van steelt (zelfs 's avonds niet als er niemand nog naar omkijkt)

+ Chinezen bouwen, ook hier...

+ Tot slot: mijn naam 'Tineke' is Nigeriaans voor god... :-)

Enlisted impressions in bullets part 1

CARS: First of all, I think Toyota is a donor to the Kenyan government. No, I am kidding, it is a cheap vehicle. Secondly, a few rules: the windows and head lights are tattood with the license plate number to prevent people from stealing; a white car is cheaper because after accidents you don't need to buy paint; cab drivers do not use a GPS and if they do not know the way, they stop and ask; drivers of Matatus are impatient people but they do bring you home a bit quicker than the individual drivers; speeding tickets are rare, but they do have a speeding limit; traffic lights are decoration; bad car smoke (as in white) can lead to a fine; if your car decides to die in the middle of the road, just use tree branches to signal; if your goods are exceeding the lenght of your car, put flowers at the end of your goods and finally: cars do not go to some kind of check up (I do not need to express what that means in terms of rambling noise when you are in the backseat of a bus for instance...).

OFFICE: every desk has two chairs, one for you and one for a possible visitor. On Fridays people wear jeans to the office, on other days the dress code is a bit more formal. We have a key to the toilet. Ladies in the office have slippers or office wear to be comfortable. Me? I am barefoot in the office. There is no canteen, you just eat at your desk and you share with the Belgian intern (LOL). In order to get a good network connection if you call with your cell, you just hang out of the window. The VVOB office has an open door policy (you walk in, ask if they have a moment and chat), one of the amazing policies I take home with me.

Farewell

The farewell cake on Monday's team meeting has made it definite and real. Tomorrow is my last day in the office of VVOB Kenya. It was not just good, it was GREAT. I loved the kind of work, the atmosphere and the colleagues have turned out to be friends. These are also my last days in my beloved Nairobi. In the weekend I head to Lake Victoria with a friend and after that I hit the road with Christophe. After our historical trip to Bolivia together I could convince him to schedule East-Africa in his agenda. By the end of this month we fly out to Ethiopia and after that I will take a holiday with my Mum and sis Saar in Egypt.
It creates an ambiguous feeling though. On the one hand I am looking forward to travel, but on the other hand I could have stayed in Kenya a whole lot longer. I enjoyed being here so much and I feel comfortable with the people. So, they have not yet seen the last of me here!

Have you shed a tear by now? Entirely unnecessary, because cheerful me is still in the house :-). And I would like to enlist some more impressions I have been collecting throughout these few months. Bullet text coming up!

Scholenbanden

In het kader van Scholenbanden trokken Louisa en ik naar de festiviteiten omtrent World Teachers' Day. Louisa had er voor gezorgd dat we in de organisatie zaten waardoor we de Scholenbandschool Our Lady of Fatima (OLOF) uit Nairobi konden promoten. De School Link club bracht gezamenlijk een gedicht.
Ook vonden we een manier om tegemoet te komen aan de oproep van Studio Globo ivm hun Saved by the bell! - campagne, een campagne die de milleniumdoelstelling twee (onderwijs voor alle kinderen) in de verf zet. Je kan hier meer lezen.

Het is met heel veel vreugde dat we bericht kregen van Gwen, VVOB Bxl, dat BS Molenveld skypt met Ilparakuo. Onze workshop capacity building was dus nuttig. Ilparakuo heeft op eigen initiatief een creatieve manier gevonden om de foto's van de leerlingen kleurrijk te verzenden naar BS Molenveld. Met foto's alleen ben je natuurlijk nog niet veel, maar dit is een aanvulling op het ingevuld vriendenboek dat ik binnenkort opnieuw mee naar huis neem.

Intussen vertoeven twee leerkrachten uit Laken (Maria Assumpta Lyceum) bij mevr. Catherine, de Scholenbandleerkracht van OLOF. Een uitwisseling dus. Prachtig!

En ook in Lamu zitten ze niet stil. Ze breken hun hoofd over het nieuwe actieplan, dat eind oktober op tafel moet liggen. Na mijn bezoek begin september heb ik er alle vertrouwen in dat ook dit een fijne scholenband kan worden!

Work: photo report

1. Seriously working on the teacher's training conference, Limuru
2. Post- conference fun, Limuru

Pictorial report

1. At Mombasa (my youngest sister is kneeling down and taking a picture)
2. Wedding cake, Lavington, Nairobi
3. Going crazy at African Fushion (classical music on a grass plot) with Normah (my roommate's sis), Impala Grounds, Nairobi
4. Enjoying cultural dances, Bomas, Nairobi