Jaja, deel 2 van het avontuur kan bijna beginnen. Maandagmorgen zet ik aan naar Chiclayo. Ik verken een beetje het noorden van Peru en zak dan af naar de Heilige Inca-vallei met het hoogtepunt Machu Picchu. En dan verlaat ik Peru. We zijn dan ongeveer laat juli. Ik doe een ommetoertje naar het noorden van Chili alvorens ik Christophe op 5 augustus ophaal van de luchthaven van La Paz. Samen reizen we Bolivia rond. We stoppen onder andere ook bij Diego in Cochabamba, de jongen die bij ons een jaar verbleef jaren geleden. Eind augustus scheiden dan onze wegen: hij opnieuw richting België en ik zet de laatste weken in en zak af naar Buenos Aires. Ik ontmoet in Argentinië Malena en Maria, twee chicas vanuit mijn AFS-jaar Turkije. Begin september land ik in Zaventem :-).
De laatste dagen hier ben ik nu, samen met Eva, zaakjes op het kantoor aan het afronden zoals de links die niet werken op de site optimaliseren, de map voor de andere vrijwilligers klaarmaken, alles uitleggen voor iedereen, ...
Uiteraard ben ik ook de laatste foto's aan het nemen zoals van señora Nora en haar twee huurders Sjeila en Juan José, de lokale 'bodega', het gezin waar ik een kamer heb, de straten die ik elke dag passeer, ... Sjeila gaf me dan ook out of the blue kettingetjes cadeau. Iets wat ze in haar dorp maken, want zij is een afstammeling van een stam die hier rond de stad Jaén leeft. Ze spreekt dus naast Spaans ook een lokaal dialect.
Juan José vertelt dat ik met mijn gedachten en gezegde dingen hem aan het denken zette :-D. Hij stelde ook altijd veel vragen dus ik kreeg ook wel de indruk dat hij geïnteresseerd was in het hoe en wat van een 'Europese'. Hij kreeg zoveel jaar geleden de kans om in Duitsland te studeren, maar hij kreeg al klamme handen bij die gedachte. Toen. Nu heeft hij er een beetje spijt van en als de kans zich opnieuw zou voordoen, zou hij ze met beide handen nemen.
Nog een weetje. Hier wordt vrijdag de 13de, zoals in juni het geval was, niet echt 'gevierd'. Het is eerder, lees aandachtig, el domingo el 7 (zondag de 7e). Dat is ook een uitspraak in het Spaans om ongeluk aan te duiden.
Hoe overzie ik nu de voorbije drie maand? Een balans opmaken is nog niet echt mogelijk, sommige zaken moeten nog een beetje bezinken.
Maar wat ik wel al kan meegeven is dat ik absoluut geen spijt heb van de keuze erop uit te trekken.
Spijt heb ik eigenlijk nooit van iets, zelfs met de mindere weken meegerekend toen ik heimwee had of wat dan ook vond van Peru en de mensen. In de ui- of ijsbergtheorie allemaal normale zaken. (fancy uitleg voor het woord cultuurshock :-D) Ik mocht dat al ervaren in Turkije en ik was voorbereid dat het er aan zat te komen, maar de gevoelens bleven bestaande natuurlijk. Op een schaal van 10 allemaal niet zo belangrijk om de blog mee te vullen natuurlijk.
Alleszins een heuse ervaring met heel veel indrukken en zaken om over na te denken!
Ik probeer zoveel mogelijk berichten te posten over de rondtrek. ¡Hasta luego!
