Op mijn terugweg naar het hostal werd mijn aandacht getrokken door een gathering van mensen. Ik piepte even om de deur en zag daar aan de ingang aan het tafeltje de bazin van mijn hostal zitten. Ze wenkte me. Ik was terecht gekomen op een vergadering over de mijnbouwplannen voor de regio. Zoals altijd de gebruikelijke zaken zoals geen investering in de lokale volkeren, geen rekening houdend met de natuur (grond/ bodem en water) en de mijnconcessies zijn al lang binnen.
Wat zijn de verschillen nu?
- exploiteur is een Italiaanse firma
- het gaat hier om agua fosil
- SP de Atacama hangt af van Calama en die zijn voor, de omliggende dorpen die rechtstreeks beïnvloed worden zijn tegen, maar ze kunnen door die onafhankelijkheid geen echte stem uitbrengen
- volgens de mijningenieuren is het water 'renovabel' (nvdr: het heeft hier de voorbije jaren al bijna niet meer geregend. Zo kan je bvb na 8 pm geen douche meer nemen, want de watertoevoer wordt uit voorzorg afgesloten)
- het gebied van de geysers van Tatio is rechtstreeks bedreigd omdat daar de exploratiefase zou plaatsvinden (binnenkort van start)
De man in het midden (kaalkop) is de advocaat Juan Gúzman, de strijder voor de Mapuche-volkeren in het zuiden en tegen Pinochet.
Reacties publiek: "Dit is de aarde van onze voorvaderen en wij moeten deze blijven beschermen." / "Is dit de regering waarvoor ik stemde?" / "Desnoods gaan we in karavaan naar Santiago de Chili, niet met het vliegtuig, maar met de bus" (onthaald op spontaan geklap)
flyer om ongenoegen duidelijk te maken
officiële flyer
(*) "Wanneer je aan de aarde raakt, zal de aarde terug reageren."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten