1 mei. Dag van de Arbeid. Dag van de Socialisten. Aan de andere kant van de wereld toch ietsje anders ingekleurd. Hier in Jaén gaat een stoet met allerhande sociale organisaties, aangestuurd door de campesinos of boeren, door de straten van de stad om dan een aantal rondjes rond de Plaza te lopen. Daar eindigt de stoet en vangen de speeches aan. En hoe langer de toespraken duren, hoe zenuwachtiger ik word. Met de paplepel worden de dingen erin gepropt, oneliners als ' al die Europeanen...' worden gescandeerd en de mensen maar slikken. Of versta: dom houden met halve waarheden en veralgemeningen. Ha nee, zulke mensen moeten zo aangespreken worden. WAT? En dan staan er daar twee mensen van het Noorden te blinken. Twee mensen die Europa kennen als een mix van neoliberalisme en socialisme, aangelengd met een vleugje groen. We willen niet pretentieus zijn dan, want wij leren ontzettend veel van hen. Zelden mensen gezien die zo dicht staan bij de natuur. Maar dan halve waarheden over ons de wereld insturen, tja...
Gelukkig counterde dat gevoel 's avonds, want wat ik daar gezien heb, is een heel ander verhaal. We waren uitgenodigd op een concert van het kinderproject Manthoc. Een gehele avond folkloredansen. Niets MEGAspeciaals ware het niet dat de jongerengroep van Radio Marañón daar ook was en dat je merkte dat het jongerenproject van de radio een ongelooflijke invloed heeft op die jeugd. Zij zijn de toekomst. Oef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten