Gearriveerd

Wow, aangekomen! Wat een dag, 24 uur onderweg en er is maar een halve dag gepasseerd. Ik begin bij het begin.
Gisteren zocht ik nog een reiswekker. Daar ik de mijne niet vond, belde ik de mama op. Geen nood, ze had er nog eentje van haar grootvader. Eentje om op te winden. Oh boy... maar het proberen waard. Toch effe checken op laatste nacht Gent. Nadat de wekker me een uur vroeger wakker deed schrikken dan ingesteld en hij ook nog es in vertraging liep, heb ik toch maar besloten de wekker thuis te laten. In een opwelling herinnerde ik me ook ineens weer in welke verhuisdoos m'n eigen reiswekker zou kunnen zitten. Bingo.
De vluchten hebben geen enkele vertraging opgelopen en ik had me al zitten afvragen wat ik in die drie uur op de luchthaven van NY zou doen. Ha! Nadat ik op de luchthaven van Zaventem me al had moeten inhouden van het uit te gieren, was dit ronduit hilarisch. In Zaventem komt er voor je jouw bagage incheckt iemand vragen stellen. "Wat ga je doen? Heb je elektrische toestellen mee? Wie heeft jouw valies gemaakt? etcetera" Daarna vul je twee papieren in met vragen als ' was je ooit betrokken bij een genocide?' en 'heb je zaden, slakken, ... mee?' Te onnozel voor woorden. En dan wordt er jou meegedeeld dat je zelf jouw bagage moet verschepen. Dus in een land met supermoderne technieken moet je bij jouw aankomst in de States je eigen bagage van de band halen en op een andere bagageband zetten. Voor de veiligheid. Ja, want in die tussentijd kan je echt niets meer in die zak smokkelen en hij wordt niet eens meer gecontroleerd. Een ander iets wat Queen me zei, is dat een flightbag met een slotje niet zo een goed idee is. Ze kiezen er at random valiezen uit en als ze die niet open krijgen, hakken ze die gewoon stuk. Oink? Dat is nog niet alles, he. Dan schuif je een uur aan (gelukkig voor die MP3, want die 8 rijen waren toch wel effe schrikken) om een stempel te krijgen. Grandioos schouwtoneel, te meer omdat je dan aan de klap geraakt en dat je van Amerikanen zelf hoort hoe belachelijk dit eigenlijk allemaal is, want dit is enkel bij de eerste aankomst in de VS. En ja hoor, als ik aankom in SF hoef ik echt nergens meer door, zelfs geen paspoortcontrole en hoor ik mijn naam roepen. Ongelooflijk, maar Queen en Selcuk kunnen gewoon wachten aan de bagageband, want die is knal aan de uitgang. Als je er niet rap genoeg bij bent zou een toevallige passant met jouw bagage kunnen gaan lopen bij wijze van spreken.
Nog even iets over het eten op het vliegtuig: ik ben gestart met een ieniemienie-zakje gezouten nootjes, dan kip, dan een heet broodje ham en kaas waar de ham uit verdwenen was, een zak chips, dan een slaatje met kleine rauwe worteltjes en een kleine warme pizza en een halve twix. Continental Airlines: Europees vastelandsvoedsel vermengd met Amerikaanse 'crap' zoals Queen het noemt.
De randgemeente van SF by night: check. De rest is voor deze week :-).
Tine
PS: Christophe, je bent gewaarschuwd, he!