Dinsdagavond 10.45 pm. Ik ben net Bed-lehem aan het betreden. WOOOEH. De toon van de sms.
Tine, we vroegen ons af of het erg is dat we maar 18 euro cash bij ons hebben. We zitten al op het vliegtuig.Lap, denk ik. Daar gaan de geplande uren slaap. Je moet weten dat ze dus twee keer 20 euro (of 25 dollar) cash nodig hebben voor het visum bij aankomst in Nairobi. Ik deed mijn ogen toe in de hoop voor 3 am (tot wanneer taxi om mij kwam) toch nog even te dutten. Maar het eerste wat ik zag was een vader en een dochter op het vliegtuig, op die kleine zitjes, in half-donker, hun euro's bijeen zoeken. Ik schoot in de lach. En ik dacht: oh boy, en ze zijn nog niet eens hier.
Bon, na middernacht val ik toch in slaap. TUUT. 3 am. Direct de douche in of ik blijf gewoon liggen. Op de luchthaven moeten we natuurlijk wel wat wachten. En dan zie ik een wittekoppeke met rode regenvest met daarnaast een Keniaan in douane-outfit naar buiten komen. De papa mag begeleid geld afhalen om binnen te kunnen in het land. Grappig zicht. Een uur na de landing zitten ze eindelijk in de taxi. De papa heeft een harde les geleerd, want hij moest natuurlijk bakshish aan die peet betalen.
Ik laat ze slapen en kruip zelf ook nog een paar uur onder de wol.
Pas op, de lol is nog niet gedaan. Een beetje rust en een douche later wandelen we door Nairobi. Eerste kennismaking met de stad. De tongen komen los. De papa heeft zowaar alles mee van een bagagelijst die ik doormailde, tot kaarsen en gezelschapspelletjes toe. Die lijst is een lijst die ik samenraapte van de vele avonturen en dat is dus soms ook wel een beetje een richtlijn. Dat had ik er dus niet bijgezegd. De zus Frauke lag al dubbel toen hij zijn valies (23 kg nota bene) uitledigde op bed.
Die lijst was trouwens de attachment bij de mail met alle andere tips en weetjes, alsook dat van die cash voor het visum.... begrijpe wie begrijpe kan.
Tot slot. De papa is op de hoogte gebracht dat ik een klein beetje met hem ging lachen op de blog :-).
2 opmerkingen:
Onze Frans had mij al verwittigd dat je raar volk op bezoek zou krijgen; maar dat hij zo wereldvreemd was, dat had ik niet gedacht. Enfin, hij is ook nog nooit buiten zijn dorp geweest de sukkel.
Tine, een rijke ervaring gewenst en veel boeiende contacten.
Tante Marjan
Ela, ela, je hebt het over mijne papa, he. Hij is gewoon een beetje vergeetachtig. Ik had natuurlijk wel wat aan tips op hun bord geserveerd :-).
Een reactie posten